انسان اجتماعی ، دریافت که زبان و خط تنها وسیله ارتباط نیست چرا که برخی پیامها آنقدر عاطفی است که هیچ کلامی قادر به بیان همه محتوای آن نیست و چه بسا اقوام مختلف با زبان گوناگون تکلم میکنند و با خطهای مختلف مینویسند و به علت همین اختلافها بسادگی قادر به ارتباط با هم نیستند. اختراع عکاسی ، تحولی گسترده در راه بهره گیری از تصویر را ، به انسان قرن تکنولوژی نوید داد. عکاسی ، در مدت کوتاهی پس از اختراع آن ، بسیار سریع در گوشه گوشه زندگی بشر رخنه کرده است.
کمتر خانواده ای را میتوان یافت که به عکس و جمع آوری یادبودهای ایام خوش و گذران زندگی علاقه ای نشان ندهد و از طریق عکس آنها را ثبت نکند. عکسها در مقابل چشمان حسرت زده ما خاطرات گذشته را زنده میکنند. حوادث و اتفاقاتی که در جهان پهناور رخ داده اند ، در چهارچوب تصویر به معرض نمایش در می آیند.
ویژگیهای عکاسی و شناخت ماهیت آن به عنوان رسانه ای که جایگاههای متعددی در زمینه های مختلف یافته ، جز از طریق مطالعه این ویژگیها میسر نمیشود.
در حقیقت ، عکاسی سه ویژگی علمی ، صنعتی و هنری دارد و باید پذیرفت که عکاسی نه تنها علم یا صنعت و هنر ، بلکه از هر یک نشانه ای بسزا دارد ، زیرا در آغاز ، عکاسی مانند یک پدیده علمی تولد یافت و قوانین علمی در پیشرفت آن موثر افتادند و سپس مانند یم صنعت رونق گرفت و آنگاه جنبه هنری یافت. به طوری که امروزه از آن در سه مرحله ی مذکور توامآ یا جداگانه بهره برداری میکنند.
در صنعت عکاسی ، میکوشند تا دستگاههای مجهزتر و مواد بهتر بسازند تا احتیاجات روز افزون بشر را مرتفع سازد و کوشش صنعتگران برای بهتر کردن آن ادامه دارد. از جنبه هنری نیز ، روزانه هزاران عکس از صحنه های مختلف تهیه میشود اما کم نیستند عکسهایی که با توجه به جنبه های زیبا شناسانه تهیه شده اند و آنها را به خاطر ارزش هنریشان مورد توجه قرار میدهند.
برگرفته از کتاب عکاسی، مولف مجتبی آقایی سربرزه